pod pretekstem

Nie chcę tego świata takim jakim jest, bo go nie rozumiem.
Każda tajemnica budzi wątpliwości.
Niedopowiedziane słowa.
Żal, bo przecież mogło być inaczej, choć pewności nie mam, ale kto ją ma.
Za mało szczerych czynów, za dużo użytkowników.
Masa drepcze po drabinie, wyłamując szczeble.
A błędów się już nie naprawia.
Przepraszam- zapomniało się.
Szacunek prysł.
Honor utopił się w głupocie.
Nikt nie skina głową.
Pęd goniony biczem egoizmu.
Już nikt nie pływa.
Rzeka ma dwa brzegi, ale nikt nie ma cierpliwości.
I w wir zapomnienia wpada ludzkość.
Taki to niesłychanie nielubiany świat.

Pod pretekstem

Można tworzyć pod pretekstem
i w zapale twórczym szlochać;
pod pretekstem można mówić,
że się beznadziejnie kocha.

Można grać swing, jazz i Bacha
pod pretekstem instrumentu,
choćby nawet ten instrument
nie dostrzegał w nas talentu.

Można wódkę pić do rana
pod pretekstem samotności;
i z uśmiechem przyklejonym
na świat wściekać się i złościć.

Pod pretekstem można z domu
wyjść na zawsze lub na chwilę;
i z radością, pod pretekstem,
wbic wrogowi w dupe szpilę.

Sex uprawiać pod pretekstem,
że: "tak trzeba" - można, ale
w takim sensie lepiej tego
sexu nie uprawiać wcale.

Pod pretekstem: "ale jaja"
można wprost ze śmiechu pękać;
a i płakać pod pretekstem,
że te jaja, to udręka.

Można śmiać się, płakać, śpiewać,
mówić swoim, cudzym tekstem;
wszystko można - byle tylko
pod pretekstem ...

tekst: Grzegorz Tomczak